‘Het geknetter van de sterren’ stamt uit 2003 en vertelt het verhaal van een naamloos jongetje, dat na de dood van zijn moeder in zijn eentje opgroeit bij zijn vader. Tijdens de vele eenzame uren vermaakt zich met het voeren van gesprekken met zijn tinnen soldaatjes.

Jón Kalman Stefánsson (1963) beschrijft razend knap met de stem van dit zevenjarige jongetje, het familieverhaal dat zich afspeelt op IJsland. Met name hoe hij de belevingswereld van de jongen beschrijft, emotioneert me. Zo zegt hij over de dood van zijn moeder : ‘Het moet ongemakkelijk zijn om in die kist te liggen, het is donker en zo nauw dat ze niet rechtovereind kan zitten om te lezen, ze kan geen gymnastiekoefeningen doen en al helemaal geen gitaar spelen, daarom heeft ze die in de schuur achtergelaten. Hopelijk’, zegt hij tegen zijn tinnen soldaatjes, ‘heeft ze het onder de grond niet te koud. Haar windjack hangt immers nog steeds in de kast.’

Als op een ochtend ‘opeens’ een vrouw uit de slaapkamer van zijn vader komt en in de keuken verdwijnt, verandert alles. Van de buurtkinderen leert de jongen het nieuwe woord ‘stiefmoeder’. ‘Je kunt het wel vergeten’, zeggen ze, ‘ze eet je op'. 

Een schitterend boek van de meesterverteller Jón Kalman Stefánsson. Een omweg waard.