Echt lekker vond ik begin van het boek ‘Saturnin’ niet. De omslag was beeldschoon, de eerste zin stijlvol en ik kende de auteur van zijn geslaagde eerdere boek ‘Roest’. Het waren de redenen waarom ik het boek kocht. Maar het begin wilde niet echt lukken.
Na ca vijftig bladzijden raakte ik gewend aan de stijl en werd ik geboeid door de merkwaardige gebeurtenissen in het leven van Saturnin Markiewicz, een ijs etende zwaargewicht van 118 kilo, verteller van het verhaal, dertig jaar oud, een vrijgezel uit Warschau.

Het boek bestaat uit zes delen, in het eerste deel gaat Saturnin, gealarmeerd door zijn moeder, naar haar huis op het Poolse platteland. In de volgde delen ontvouwt zich een familiegeschiedenis waarin de geheimen van zijn moeder Hania en zijn zwijgzame grootvader Tadeusz een grote rol spelen. Langzaam komt aan het licht waarom de onderlinge verhoudingen zijn zoals ze zijn en waarom Saturnin deze voornaam draagt.

Soepel schakelend tussen de episodes heeft Jakub Malicki, mij meegenomen naar het leven op het platteland van Kwilno, Polen, en naar een familiegeschiedenis, die alles te maken heeft met de Tweede Wereldoorlog. Dankzij Malecki’s sobere stijl wordt het verhaal nooit zwaar of sentimenteel, hoe gruwelijk sommige passages ook zijn. De verteltrant van Saturnin is geestig, Zijn gevoel voor humor houdt de geschiedenis licht.
‘Saturnin’ is daarmee een uiterst boeiend avontuur geworden, een verhaal waarvoor ik mijn best moest doen omdat het zich niet meteen gewonnen gaf. En ik werd beloond. Het omslag van Patricia Espir zegt genoeg.