Wat een dappere man, dacht ik, om nu nog zijn rijbewijs te gaan halen.

De man om wie het gaat is Oek de Jong, zesenzestig jaar oud en schrijver van het boek ‘Man zonder rijbewijs’. 
In het boek doet hij verslag van zijn barre tochten door Amsterdam, zittend naast rijinstructeur Dave in de lesauto. Vermakelijk beschrijft hij hoe hij al lessend nieuwe wijken, straten, pleinen en parken in zijn stad ontdekt en hoe het rijden herinneringen bij hem oproept.

Herinneringen aan zijn eerste ritje als baby in de Citroën Traction Avant van zijn opa of hoe hij als puber bijna uit de bocht vloog in de auto van zijn moeder.

‘Een man zonder rijbewijs’ is een heerlijk boek geworden, geen roman, meer een memoir. Associërend vertelt De Jong de ene anekdote na de andere, alle even innemend en ontroerend. Hij spaart zichzelf niet, hij vertelt eerlijk en onopgesmukt over zijn geklungel en zijn angst voor het rijexamen .

Ik vind het knap hoe hij uiteindelijk het felbegeerde rijbewijs haalt maar bovenal hoe hij een prachtig verhaal heeft geschreven, een reis door de tijd vol herinneringen aan zijn leven als kind in het gezin De Jong.