De verhalenbundel ‘Kwaad geluk’ begint met het ijzersterke verhaal ‘De dolk’ en eindigt met ‘Kwaad geluk’, het titelverhaal.
Tove Ditlevsen schreef de verhalen in 1963, ze zijn nu voor het eerst in het Nederlands vertaald door Lammie Post. Ze vertaalde eerder de boeken ‘Kindertijd’, ‘Jeugd’, ‘Afhankelijkheid’ en De gezichten’, boeken die ik met veel bewondering heb gelezen en in mijn Leesmuseum heb opgenomen.

In het Deens heet de bundel ‘Den onde lykke’, wat zoveel betekent als ‘de pech’. Pech heeft de vader uit het begin verhaal ‘De dolk’ zeker. Hij broedde op wraak en verheugde zich erop om bij zijn thuiskomst zijn woede en macht ruimte te geven, maar zijn zoontje laat in al zijn onschuld, het zorgvuldig gebouwde kaartenhuis van de vader instorten.

De bundel bestaat uit elf verhalen, in ieder is de sfeer grimmig en boosaardig. Bij Ditlevsen zijn de mensen vaak eenzaam en doen ze hun best om zich te verhouden tot de harde realiteit. Eraan ontsnappen is een kunst, alleen de vrouw in het laatste verhaal slaagt erin het fatalisme te doorbreken.