Het is swing tijd, tijd om te dansen, lijkt de titel van de roman van Zadie Smith te zeggen. De swingende omslag straalt ook een soort ritme uit.
Ik vind het een fijne, soepele titel Een titel, die me herinnert aan mijn ouders als ze spraken over de dansfilm ‘Swing Time’ met tapdansende Fred Astaire en Ginger Rogers.

Het is 1982. In Londen ontmoeten twee 7 jarige meisjes elkaar op dansles. Ze zijn de enige 'gekleurde' kinderen van de dansschool. Ze groeien samen ondanks de grote verschillen in achtergrond. Wie ze uiteindelijk zijn geworden en welke stempel hun jeugd in Noord West Londen op hun verdere leven heeft gedrukt beschrijft Zadie Smith sierlijk en geestig aan de hand van de naamloze ik-figuur, dochter van een zwarte moeder en een witte vader, en het schoolvoorbeeld van iemand die niet goed weet wat ze wil en waar ze thuis hoort.

In een interview liet Smith weten dat het verband tussen dans en zwarte cultuur de eerste aanzet voor deze roman vormde.