Het omslag vind ik ronduit lelijk, de titel dwars en het onderwerp matig. Maar de auteur is jong, ze houdt net als ik een dagboek bij en er waren aanbevelingen. Reden om het boek te gaan lezen. En ik heb er geen spijt van.

Aan het begin van de roman verlaat de verteller, die Bregje heet en schrijver is, het huis in Brussel waar ze met haar man Luc woont. Ze stopt haar dagboeken en schriftjes, de weerslag van hun relatie, in een rugzak en ze vertrekt.

In de weken die volgen onderzoekt ze met verbetenheid of hun relatie nog levensvatbaar is. Haar dagboekfragmenten helpen haar daarbij. Ze doet dat nauwgezet zoals ze dat ook doet op haar werk bij het Belgische veilinghuis.

Bregje is op drift, zwervend door de stad zonder doel. Het titelwoord slaat ook op haar boosheid, op de emotie. De titel kan eveneens geassocieerd worden met een drift of dreef in de betekenis van de weg waarlangs vroeger vee werd gedreven.

De titel van het boek is dus gelaagder dan ik dacht. Het omslag bevalt me nog steeds niet, maar de titel is gaande weg steeds beter geworden.