Skip to main content

DE TERUGKEER

Esther Gerritsen

Ik zie niet vaak een omslag dat zo sober is en tegelijkertijd zo om mijn aandacht schreeuwt. Het omslag in zwart en rood roept de vraag op wat er te scheppen zal zijn in het verhaal van Esther Gerritsen. Een bergje aarde naast een schep: wordt er iets begraven of opgegraven? De titel ‘De terugkeer’ wordt als een uitroep via een megafoon de wereld ingeroepen. Het ontwerp doet me denken aan het Constructivisme, de Russische kunststroming uit het begin van de negentiende eeuw. De combinatie met de reputatie van de auteur is voor mij alle reden om het boek te kopen.

Bij aanvang van het verhaal van Esther Gerritsen is van helderheid weinig sprake, de duidelijkheid in de onderlinge verhoudingen van de gezinsleden ontbreekt. Want wie was de depressieve vader uit het gezin, die sterft als zijn kinderen jong zijn?
Jaren na zijn vermeende zelfmoord wil dochter Jennie meer over de vreemde dood weten. Haar broer Max, haar moeder en haar oom doen er liever het zwijgen toe. Jennie bijt zich tot ergernis van Max in het onderzoek vast. ‘Ik slaap goed, dat wil ik graag zo houden’, zegt hij.

Esther Gerritsen slaagt erin het verhaal met de verstoorde onderlinge verhoudingen uiteindelijk zo te beschrijven dat de puzzelstukjes naadloos in elkaar passen en de eens complexe familiegeschiedenis zich geleidelijk ontrolt.
Het verleden van het gezin is opgediept maar is de bereikte helderheid ook winst voor de familieverhoudingen en voor mij?

 

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

06 50 29 50 47