Tijdens een verblijf in Zuid Limburg, lang geleden, zag ik bollen van maretakken hoog boven mijn hoofd in de bomen hangen. Ik vond ze prachtig. Toen ik de maretak op het omslag van het nieuwe boek van Vantoortelboom zag, kwam mijn Limburgse herinnering weer boven en kocht ik zijn boek.
De titel van het boek is de naam van de hoofdpersoon Maurice K., samengetrokken tot Mauk. Hij vertelt het verhaal van zijn leven dat troebel en geweldadig is.

Op de dag dat Mauk geboren werd, is zijn oom Konrad, de broer van zijn vader, dodelijk ten val gekomen. Konrad had voor het kind op komst een twijgje van de maretak hoog in een boom geknipt. Het werd hem fataal, hij viel uit de boom. Er is in het verhaal de suggestie dat oom Konrad en zijn moeder een bepaalde affiniteit hadden.
De maretak is het symbool van liefde en vriendschap.

Om aan de hardheid in zijn jonge leven te ontsnappen verzint Mauk een broer, Henri met wie hij vele avonturen beleeft. In het boek toont Vantoortelboom hoe Mauks verbeeldingskracht hem helpt om zijn pijnlijke jeugd te overleven.
Het boek begint met een klinkende eerste zin waaruit duidelijk wordt dat Mauk op sterven ligt en terugblikt op zijn leven.