Ik wijd een groot gedeelte van mijn vrijetijd aan het kijken naar kunst, lezen van boeken en bezoeken van musea, filmhuizen en theaters. Het is voor mij een manier om even te ontsnappen uit het alledaagse, om te ervaren dat de wereld groter is en om geraakt te worden door schoonheid.

Deze belangstelling is terug te vinden in het digitale Leesmuseum dat ik nu bijna tien jaren beheer. Als conservator richt ik de zalen van het museum in volgens mijn eigen smaak en voorkeur. De zalen hebben allemaal een thema, zoals het omslag, de titel, de beginzin. In alle zalen speelt de verbeelding een belangrijke rol.

Van illustrator Philip Hofman is de afbeelding van de directrice. Ze is afkomstig uit zijn prentenboek ’22 Wezen’ en is nu ook de mascotte geworden voor mijn museum. De directrice is een wulpse vrouw met ronde vormen en een ijzeren wil. Ik ben bijzonder op haar gesteld, misschien wel omdat ik dat allemaal niet heb.