Edouard Louis verblijft voor een schrijfresidentie in Athene als zijn moeder hem halverwege de avond huilend opbelt. Ze vertelt hem dat de man met wie ze samenleeft precies hetzelfde gedrag vertoont als zijn vader, namelijk dronkenschap en vernedering. Op de achtergrond hoort Louis hoe de man raast en tiert en haar uitscheldt.

Eduard spoort haar aan direct uit het huis weg te gaan. Vanuit Athene gaat hij haar vlucht telefonisch regelen, hij zorgt ervoor dat zij zolang in zijn appartement kan wonen. Het centrale deel van dit dunne boek is een beschrijving van de manier waarop Louis het leven van zijn moeder weer op de rails krijgt. Daarbij wordt hij geholpen door zijn zus, met wie hij vele jaren geen contact meer had gehad omdat ze geschokt was door één van zijn boeken.

Hij laat in dit boek zien dat er weinig vrije keuze is in het leven van mensen uit de onderklasse. Hijzelf is ontsnapt aan dit milieu net als zijn moeder Monique aan wie hij dit mooie en ontroerende boek heeft gewijd. Hij doet dit op een geheel andere wijze dan in zijn eerdere boeken, hij is de zorgzame zoon in plaats van de boze zoon.

Op de laatste bladzijde zegt hij: "Door haar heb ik het plezier ontdekt om in dienst van een ander te schrijven".