Op de eerste bladzijden van het boek wordt het haar van de 14-jarige Grace afgeschoren met een mes, ze krijgt jongenskleren aan en wordt vervolgens door haar moeder weggestuurd. Het is de tijd van de Grote Hongersnood, de gruwelijk periode in Ierland van 1845 tot 1870 waarbij bijna een kwart van de bevolking sterft aan honger, uitputting en ziekte.

Het land waar Grace vervolgens door heen trekt is een land waar mythen en sagen springlevend zijn, het leven van de Ieren was medio 1800 doortrokken van bijgeloof. Zo start het verhaal op 31 oktober, de feestdag Samhain waarbij men gelooft dat de sluier tussen de wereld van de levenden en de doden het dunst is.
Nee, vrolijk wordt het niet bij Paul Lynch. Op het moment dat hoop op voorspoed verloren is volgen letterlijk vier zwarte bladzijden, een verwijzing naar de totale wanhoop. Uiteindelijk eindigt het boek met enig gevoel van lichtheid en lopen de Ierse hongerjaren ten einde.

Van de auteur verscheen eerder in het Nederlands het ‘Lied van de profeet’, een verhaal dat in een ontwricht Ierland speelt en met ook een krachtige vrouw als hoofdpersoon.
Gefascineerd en met ontzag heb ik beide boeken gelezen, het omslag van dit boek ‘Grace’ bekoort me vanwege de groene kleur( nationale kleur van Ierland) en het desolate gevoel dat de afbeelding oproept.
Fijn dat ik het oeuvre van de auteur heb leren kennen.