Met bewondering las ik over de twee sterke en onafhankelijke vrouwen Peggy en Nelly, kunstambassadeurs in een tijd waarin de meeste vrouwen huisvrouw waren.

Peggy Guggenheim (1898-1979) en Nelly van Doesburg (1899-1975), de een geboren in de rijke familie Guggenheim en de ander op jonge leeftijd weduwe van de schilder Theo van Doesburg, waren hartsvriendinnen. 
De twee vrouwen bevrijdden zich ieder van het juk van hun familie om hun dromen na te jagen. Nelly bekwaamde zich als pianiste, danseres en kunstenaar, Peggy droomde van een eigen museum. 

In 1949 kocht Peggy Guggenheim een palazzo in Venetië, waar ze haar gedroomde eigen museum begon. In New York was ze met haar uit Frankrijk opgestuurde kunst al eerder een galerie gestart, die een groot succes was. Nelly van Doesburg zette zich tot haar dood in om de herinnering aan haar man Theo van Doesburg levend te houden.

Het boek is schitterend vormgegeven door Irma Boon, een Nederlandse grafisch ontwerpster, even eigenzinnig wier werk internationale bekendheid geniet. Museum De Lakenhal in Leiden besteedde een tentoonstellng aan de hartsvriendinnen.