Omdat ik met groot plezier haar boek ‘De gelukkigen’ las, kocht ik ook ‘Bij de buren’. Ik houd van de manier waarop Kristine Bilkau in 'De gelukkigen’ mensen beschrijft die met tegenslag en onzekerheid te maken hebben. Er spreekt begrip en compassie uit.

In ‘Bij de buren’ vertelt Bilkau over het leven van twee vrouwen, Julia en Astrid. Julia is met haar man Chris naar een dorp in de buurt van Hamburg verhuist in de hoop dat de nieuwe omgeving hun rust biedt en waarin Julia zwanger kan worden. De andere vrouw is de huisarts van het dorp, de zestigjarige Astrid. Haar man is al gepensioneerd, zij zoekt een opvolger voor haar praktijk om ook rustiger te gaan leven.
In het dorp staat al enige tijd een groot huis leeg, het lijkt alsof de bewoners hals over kop vertrokken zijn. Wat er aan de hand is en waar het gezin is gebleven, weet niemand.

Tegen de achtergrond van het mysterie van het leegstaande huis beschrijft Bilkau het leven van de twee vrouwen. Beide proberen er de moed in te houden, ondanks de persoonlijke tegenslagen, de leegstand van de winkels in het centrum van het dorp en de vreemde dreigbrieven aan het adres van Astrid.
Al lezend had ik het gevoel dat ik ook in het dorp woonde en dat Julia en Astrid mijn buren waren, een prettig gezelschap in een plattelandsdorp. In ‘Bij de buren’ schrijft Bilkau gloedvol over de levens van deze vrouwen die met vallen en opstaan zoeken naar het leven dat bij hen past. Ook nu weer met begrip en compassie.