Een poëziebundel in prentenboekformaat gewijd aan de dood en met de titel ‘Dood-gewoon’. Is dat gewoon? Nee, integendeel want zoveel schoonheid in taal en tekst bijeengebracht in boekvorm zie ik niet vaak.

De makers van het boek, Bette Westera en Sylvia Weve verbeelden in vele verschijningsvormen het begrip de dood en ze doen dat in een heldere en sobere taal en met verrassende illustraties. Tot welke doelgroep ze zich richten blijft ongewis.

Hoe emotioneel en kwetsbaar de poëzie van Westera ook is, nergens zijn de woorden sentimenteel, nergens zijn de illustraties van Weve gezocht. En in dat samenvloeien ligt ook veel troost besloten.

Een driekleurig leeslint vervolmaakt dit wonderschone boek. Een boek om doodgewoon te koesteren.