Een piano overgroeid met planten op een strak witte achtergrond, even dacht ik dat de piano een enveloppe tas voorstelde, de achternaam van de auteur, ook prominent op het omslag, zette me waarschijnlijk op dat spoor.

'Waar gezongen wordt' is het verhaal van Shula Tas zelf. Zij heeft haar conservatoriumopleiding onlangs succesvol afgerond maar de lust om te zingen is haar vergaan.
Wat hiervan de oorzaak is wordt duidelijk als ze haar zolder opruimt en in twintig 'verloren' dozen haar familiegeschiedenis aantreft. Ze vindt verhalen over de oorlog, het Joods zijn, haar zingende grootmoeder en het gemis van omgekomen familieleden.

Shula Tas schetst in dit oprechte en indringende verhaal hoe zij al al lezend haar familiegeschiedenis leert kennen en tegelijkertijd zich probeert te bevrijden van de schuld en schaamte van deze geschiedenis.

‘Waar gezongen wordt’ is qua uiterlijk een klein verhaal, het boek heeft slechts 140 bladzijden die ook nog veel witregels vertonen. Het verhaal is echter  groot in de manier waarop Tas haar zoektocht naar haar stem en haar muziek beschrijft.
Daarbij vindt ze troost bij de woorden van haar vader, de psychiater Louis Tas: “waar gezongen wordt, is leven”.