'Het is een zomermiddag, ze hebben hem achtergelaten op het deken onder de kerselaar, nabij de stallen. Ze zouden boterhammen halen en limonade, maar de mond van het deurgat heeft hen opgeslokt en ze komen niet'.

De eerste zin uit het boek ‘Alle dagen samen’, een zin, die zo prozaïsch en beeldend is als alleen Erwin Mortier kan schrijven. Een zin in het Vlaams en vanuit het perspectief van een kind. Ik zit bij het jongetje onder de kerselaar en ik wil meer van dit soort prachtige woorden lezen.

Het jongetje en ik kijken verbaasd naar de voorbereidingen van de begrafenis van Overgrootvader. Het is zomer en huis en haard zijn in rouw.

Beeldschoon verhaal.
Ik ben dol op de zachtheid en de precisie van Erwin Mortier