Lang geleden las ik ‘Wit is altijd schoon’, de novelle uit 1989 van Leo Pleysier. Zijn taal met Vlaamse tongval betoverde mij destijds zeer en het subtiele verhaal ontroerde me. Zijn latere boek ‘De kast’ , opnieuw uitgegeven door de Bezige Bij, las ik direct na verschijning en ook nu was weer onder de indruk van de virtuositeit van de Vlaamse auteur.

In slechts 91 bladzijden weet hij een wonderschoon portret te schetsen van een Vlaamse familie door middel van het voeren van een telefoongesprek. Een teder en soms venijnig gesprek van een praatgrage vrouw die haar broer opbelt en met hem spreekt over het opruimen van een hoekkast. De kast was een familiestuk maar staat nu in haar huis. De broer komt weinig aan het woord, het hoeft ook niet, de vrouw praat toch wel en weet zelf heel goed hoe het zit. Alle familieperikelen bij het verdelen van de erfenis passeren de revue, ze is zo betrokken bij het familieverhaal dat de broer uiteindelijk maar vraagt waarom ze nu eigenlijk belt.

Het omslag is een olieverf schilderij van Roger Raveel getiteld ‘Huiselijkheid’. Raveel (1921-2013) is een Vlaamse schilder, in zijn geboortedorp Machelen aan de Leie is een Raveel museum opgericht waar het schilderij van de vrouw aan de tafel te zien is.