De titel en het omslag van ‘In het oog’ doen vermoeden dat ‘kijken, zien of gezien worden’ belangrijke thema’s zijn. De twee motto’s voorin het boek benadrukken dit beeld.
De wens om gezien te worden is zeker aanwezig bij hoofdpersoon Nicola. Als haar geliefde Bee een einde maakt aan hun zevenjarige relatie en als tegelijkertijd de subsidieaanvraag voor haar laboratorium onderzoek naar bacteriën wordt afgewezen voelt ze zich overvallen en onbegrepen. Hoe moet ze nu verder?

Ze besluit het lot een handje te helpen. Ze lapt een paar regels en normen aan haar laars en sluipt stiekem het huis binnen van de onbekende man die ze adoreert. Ze hoopt zo meer over hem te weten te komen. Om alsnog subsidie binnen te halen voor haar laboratoriumwerk goochelt ze sans gêne met de onderzoeksresultaten. Beide acties moeten het gewenste positieve resultaat opleveren.

Met verbazing en geheel toegewijd aan het verhaal dat Marijke Schermer me voorschotelt volg ik de bizarre gebeurtenissen van Nicola rond het veroveren van een liefde en het gesjoemel op haar werk. Wat het haar brengt blijft lang ongewis.

‘In het oog’ vind ik een spannend boek met grote zeggingskracht en in soepele stijl geschreven. Ik las het boek in één ruk uit en heb nog lang daarna gemijmerd over het verhaal dat Schermer ook tussen de regels heeft verteld.