In ‘’Autobiografie van een flat’ vertelt Otto de Kat het verhaal van een flat in Rotterdam waar zijn ouders in 1941 gingen wonen en waarin hij in 1946 werd geboren. Na het overlijden van zijn ouders besluit hij de flat te kopen. In de tussenliggende 14 jaren zijn er geen verbouwingen geweest, het huis is nog vol herinneringen, herinneringen aan zijn ouders en zijn broer Karel en hun gelukkige leven gevieren in het kleine appartement op de derde verdieping.

Liefdevol en vol melancholie brengt De Kat de geschiedenis van zijn familie tot leven, de raadselachtige ziekte van de vader, een opa in het leger in Atjeh, een verongelukte beste vriend, de dichter Leo Vroman die een levenslange adoratie had voor de moeder. De moeder die ‘in de Heere’ geraakt, Karel, zijn broer die Parkinson blijkt te hebben en hoe Karel en hij hetzelfde meisje liefhadden.

Boeiend is hoe De Kat deze ‘grote lijnen’ inweeft in een persoonlijk verhaal waarin hij nog heel goed weet hoe hij als kind naar de gebeurtenissen keek en hoe er met dit boek een einde is gekomen aan zijn gelukkige jeugdjaren in die Rotterdamse flat.
Het levert een adembenemend mooi portret op.

De dromerige foto op het omslag van een vrouw bij het water is gemaakt door Eva Besnyő