Bij een jubileum denk ik aan een feestelijke herdenking van een bijzondere periode uit het leven van de jubilaris. Ik denk niet aan een periode waarin je vol blijdschap viert dat je je ouders 10 jaar niet hebt gezien. 
Toch is dat laatste het geval in het boek ‘Jubileum’ van de Italiaan Andrea Bajani. De auteur beschrijft het verstikkende gezin waarin de hoofdpersoon, de zoon opgroeit en uiteindelijk weg vlucht.
Tien jaar na zijn vertrek begint de inmiddels volwassen zoon een zoektocht naar die twee volwassenen, die hem gedurende al die jaren terroriseerden en manipuleerden. Een controlerende vader(narcist?) en een wegkijkende moeder, verstikkend en heel subtiel.

Bajani beschrijft rustig en oprecht over het opgroeien van de zoon. Hij rekent niet af met zijn ouders maar vertelt bijna weerloos hoe het in het gezin toeging. Dat hij met de stille trom vertrok, begrijp ik heel goed.
‘Jubileum’ is een kleine, ontwapenend roman met een passend kleurrijk omslag.