Tegen de achtergrond van het Rome in de Tweede Wereldoorlog speelt zich het lot af van de weduwe Ida Mancuso en haar vijftien jarige zoon Nino.
Op een januarimiddag in 1941 wordt zij verkracht door een toevallig passerende Duitse soldaat en krijgt Nino geheel onverwacht negen maanden later een broertje. Het jongetje is leeft niet lang, maar zijn bestaan is zonnig en betoverend, ondanks de kou, honger en ellende van de oorlog. Useppe blijkt te lijden aan ‘vallende ziekte’ waaraan hij op zesjarige leeftijd sterft.
In de ‘de Geschiedenis/la Storia’ beschrijft Elsa Morante naast de geschiedenis van Ida en haar zonen ook hoe onschuldige mensen door de loop van de geschiedenis wordt vermorzeld.

Door de knappe bschrijving van oorzaak en gevolg én de afschuw van de oorlog heeft Elsa Morante een indrukwekkendste antioorlogsroman geschreven. Een vertelling die ik met groot plezier en veel interesse na veertig jaar heb herlezen.

Elsa Morante (1912-1985) wordt internationaal gezien als een van de belangrijkste vernieuwende schrijvers van de twintigste-eeuwse Italiaanse literatuur. In 1948 publiceerde Morante haar eerste roman haar derde roman 'De geschiedenis' verscheen pas in 1974.