De stroeve titel en het raadselachtige omslag blijken goed gekozen te zijn voor het opmerkelijke verhaal dat Cobi van Baars vertelt in ‘De onbedoelden’.

Een zwanger schoolmeisje moet onder ouderlijke dwang in een ‘doorgangshuis voor ongehuwde moeders’ haar bevalling afwachten. Het is Limburg, 1967. Zij bevalt uiteindelijk van een tweeling maar ze moet de baby’s afstaan voor adoptie. De meisjes worden gescheiden van elkaar geplaatst bij gezinnen, de Raad voor de Kinderbescherming achtte dit een goed en passend besluit.
Deze historie is het uitgangspunt van het verhaal van de zusjes Aaf en Annemarieke, tweeling, geadopteerd en separaat opgegroeid. Ze leren elkaar kennen als zij 21 jaar oud zijn. Pas dan horen ze dat ze de helft van een tweeling zijn.

De zusjes starten een zoektocht naar hun biologische moeder, hun Griekse vader, naar de beweegredenen van hun adoptie ouders en de Raad voor de Kinderbescherming maar bovenal naar elkaar.
Met vaart beschrijft Van Baars invoelbaar de ervaringen van alle betrokkenen.

Het verhaal lijkt niet zo zeer geschreven te zijn als een roman maar meer als een verslag, een waar gebeurde geschiedenis van de auteur zelf. Daardoor raakte ik emotioneel niet echt betrokken bij de trieste werkelijkheid. Dat vind ik jammer.