De schilder Francisco de Zurbaran heeft zich uitgeleefd op het schilderij dat het boek ‘de Schoft’ siert. De vrouw, in 1664 geschilderd, is de heilige Agatha. Het verhaal gaat dat haar borsten als straf zijn afgesneden waarna apostel Petrus haar wonden heeft genezen.

Op het schilderij van Zurbaran toont zij haar volle borsten op een zilveren schotel, de stoffen en de kleuren van haar jurk en mantel zijn waardig en fraai. Zij kijkt de kijker deemoedig aan.

Marente de Moor heeft voor haar boek dit magnifieke schilderij gekozen en gaf het verhaal de titel ‘de Schoft’ . Zo krachtig als omslag en titel vind ik het verhaal niet, het is soms nodeloos complex en ingewikkeld. Ik heb wel genoten van de vele mythologieën en legendes, die in het boek zijn opgenomen. Ze gaan over vrouwen die zichzelf opofferen voor een goed doel zoals de martelares van de omslag,

Het verhaal zelf gaat over een uitgerangeerde journalist, Tom Wilenski, die een opdracht krijgt om nog één reportage te schrijven over een groep vrouwen die vluchtelingen redt uit de Middellandse Zee. Hij stapt met tegenzin aan boord en springt er aan het einde van het verhaal in wanhoop weer vanaf. En wie de schoft is? Het maakt uiteindelijk niet uit, iedereen is namelijk de schoft.