In haar boeken ‘Kindertijd’, ‘Jeugd’ en ‘Afhankelijkheid’ uit 1970 en in 2020 in Nederland uitgebracht, vertelt de Deense schrijfster en dichteres Tove Ditlevsen (1917 –1976) over haar rauwe jeugd, haar vier gestrande huwelijken en de steeds op de loer liggende drugsverslaving. Het zijn ontluisterende boeken die diepe indruk op mij hebben gemaakt, een trilogie die de kracht van de hoofdpersoon (Tove) laat zien.

Inmiddels is ook haar eerste boek ‘De gezichten’, uit 1968 in het Nederlands vertaald. Ook dit boek vind ik overweldigend en bedwelmend. Het is het verhaal van een kinderboekenschrijfster die door het plotselinge succes wantrouwig en angstig wordt, stemmen begint te horen en achtervolgd wordt door zwevende gezichten die haar toespreken. Ze zakt dieper en dieper weg in duistere gedachten en in een wervelwind van hallucinerende ervaringen. En ik zink met haar mee in dit verre van vrolijke verhaal. Wat een klasse om een dergelijk boek te kunnen schrijven. En fijn dat ook de naam van de vertaalster prominent voorop het boek staat.