Het zonovergoten portret - zijn bril is zelfs geel - van de lezende Lytton Strachey, lijkt wel een liefdesverklaring. Lytton was net als de kunstenares Vanessa Bell lid van de Boomsburygroep, de kunstenaarskring waarvan ook Vanessa’s zusje Virginia Woolf deel uitmaakte.

Vlak voor de Eerste Wereldoorlog ontvluchtte het bonte gezelschap Londen en vestigde zich in Sussex, Charleston Farmhouse. Hier was het buitenleven vredig en het plein-air schilderen voor Vanessa aangenaam.

Vanessa (1879-1961) toont met dit werk duidelijk dat ze niets moest hebben van de ‘gebruikelijke Engelse zoetsappigheid', die ze veel om zich heen ziet. Karakter, daar gaat Bells interesse naar uit, ook al is het met een vleugje spot zoals bij het portret van de beminnelijke essayist, criticus en biograaf Lytton Strachey.

Vanessa wist nooit uit de schaduw te komen van haar zusje Virginia Woolf. Toch is zij het, die een belangrijke bijdrage leverde aan de emancipatoire strijd door het schilderen van krachtige portretten van vrouwen en homoseksuelen zoals van Lytton Strachey.