Mijn kleindochter is net als Sigrun uit het boek van Bernard Schlink, veertien jaar. Tijdens het lezen moest ik vaak aan haar denken. Ik ken mijn kleindochter al vanaf haar geboorte, de grootvader van Sigrun, Kaspar, leert zijn kleindochter pas kennen als ze veertien is. Dat is ongeveer halverwege het boek. Sigrun woont dan met haar ouders, in Oost-Duitsland, Kaspar is weduwnaar en runt in liberaal Berlijn een boekhandel.
Aarzelend leren de twee elkaar kennen, de verschillen zijn groot, de wens tot toenadering ook. Gemeen hebben ze de liefde voor boeken en muziek, dat geeft houvast en hoop.

Schlink beschrijft invoelbaar en genuanceerd hoe moeilijk het voor Kaspar is om de denkbeelden van het extreemrechtse milieu van Sigrund en haar ouders te accepteren. Hij onderneemt liefdevol pogingen om enig begrip op te brengen voor zijn kleindochter Sigrun maar hij ondervindt ook dat een orthodoxe opvoeding van ruim veertien jaar niet snel uit te wissen is. Gelukkig is er de muziek en de literatuur, die hopelijk effectiever zijn.

Het thema van ‘De kleindochter’ is net als de bestseller ‘De voorlezer’, het boek dat Bernhard Schlink in 1995 schreef, de Oost-West verhoudingen in het naoorlogse Duitsland en de invloed daarbij van de Tweede Wereldoorlog. Een boeiend en lastig thema dat bij Schlink, oud-hoogleraar in de Staats- en bestuursrecht en rechtsfilosofie aan de Humboldt-Universiteit in Berlijn in uitstekende handen is.