Het aantrekkelijke begrip ‘schoonheid’ uit de titel maakte me nieuwsgierig naar het boek van Charles Ramuz.

Het duurde echter wel even voordat er iets van die schoonheid te ontdekken viel, het verhaal over de morsige waard Milliquet komt namelijk maar moeizaam op gang. Het wachten is op Juliette , de dochter van zijn broer, die in Cuba is gestorven.
Als zij eindelijk arriveert in het grauwe dorp wordt duidelijk wat en wie Milliquet in huis heeft gehaald: een opvallende en beeldschone jonge vrouw van 19 jaar. Dat is het moment dat ‘de zon in het dorp gaat schijnen’ en dat er vaart komt in het verhaal. Alle mannen uit het dorp willen haar behagen of bezitten en putten zich uit in slimme trucs om hun doel te bereiken. Juliette gaat echter onverstoorbaar haar eigen gang en ze laat zich niet verleiden. Als het voorjaar aanbreekt vertrekt ze met de Noorderzon, de dorpsbewoners berooid achterlatend, armer en ongelukkiger dan ooit.

Moraal: schoonheid kun je alleen bewonderen, bezitten niet.